رامنوس یکی از سخت ترین گیاهان مهاجم در مینه سوتا است و درمان معمول آن حذف و سپس سوزاندن آن است. با این حال، طبق گفته شورای محصولات چوبی، سوزاندن باز به ازای هر پوند چوب، 1.82 پوند دی اکسید کربن آزاد می کند. برای مبارزه با این موضوع، گریت ریور گرینینگ، سازمانی که بر احیای زمین و راه حل های آب و هوایی مبتنی بر طبیعت متمرکز است، راه جدیدی را برای سوزاندن چوب و زیست توده ترویج کرده است: تولید بیوچار.
این سازمان اخیرا استفاده از "کوره جعبه بزرگ" جدید خود را در دریاچه Elmo Park Conservancy نشان داده است که بیوچار تولید می کند، ماده ای شبیه زغال چوب که می تواند برای تقویت خاک و قفل کردن کربن استفاده شود. کاتری روث، مدیر اجرایی گریت ریور گرینینگ گفت: «در سوزاندن باز، تمام کربن آزاد می‌شود، بنابراین این یک مزیت بزرگ برای شیوه‌های هوشمند آب و هوایی است».
تاد لکسولد، مدیر حفاظت در گریت ریور گرینینگ، نیز در روش‌های سوزاندن باز شرکت کرد، اما آسیب‌های زیست‌محیطی او را بر آن داشت تا به دنبال بیوچار به‌عنوان جایگزینی بگردد. در شهرها، چوب های ضایعاتی را می توان به انرژی تبدیل کرد، مانند سیستم انرژی منطقه در مرکز شهر سنت پل. اما برای سوزاندن در مقیاس کوچک در مناطق روستایی، این همیشه امکان پذیر نیست.
رویکرد جدید گریت ریور گرینینگ نه تنها راه حلی سازگار با محیط زیست برای مقابله با گیاهان مهاجم ارائه می دهد، بلکه جایگزین مناسبی برای سوزاندن در مقیاس کوچک در مناطق روستایی است. با تولید بیوچار، این سازمان به کاهش سطح دی اکسید کربن در جو کمک می کند و در عین حال مواد مغذی را برای خاک فراهم می کند و بازسازی اکولوژیکی را ترویج می کند.
