ویژگی های فاضلاب روغنی:
مقدار زیادی پساب روغنی در صنایع پتروشیمی، صنایع فلزی، ماشین‌آلات، صنایع غذایی و سایر صنایع تولید می‌شود. طبق آمار، سالانه حداقل 5 تا 10 میلیون تن آلاینده نفتی از طریق مجاری مختلف در جهان وارد بدنه آبی می شود که به طور جدی محیط زیست را تحت تأثیر قرار داده و آسیب جدی وارد کرده و سلامت انسان ها را به خطر انداخته است. فاضلاب روغنی یک فاضلاب صنعتی در مقیاس بزرگ و جدی با مقادیر COD و BOD بالا، بو و رنگی خاص، قابل اشتعال، به راحتی اکسیده و تجزیه می شود و به سختی در آب حل می شود.
روش درمان:
روش تصفیه فاضلاب روغنی باید با توجه به ترکیب خاص فاضلاب انتخاب شود. به طور کلی روش های فیزیکی و شیمیایی، روش های شیمیایی و روش های بیولوژیکی وجود دارد. با این حال، این روش ها محدودیت هایی دارند. چندین روش را می توان ترکیب کرد و در مراحل مختلف برای دستیابی به اثرات خوب حذف روغن استفاده کرد.
1. روش شناورسازی: روش شناورسازی به این صورت است که هوا را به فاضلاب وارد می کند و از میکروحباب های بسیار پراکنده برای افزایش شناوری و در نتیجه افزایش سرعت شناور استفاده می کند. بنابراین، راندمان جداسازی روغن از آب بسیار بالا است. می توان از آن برای جداسازی جامدات و جامدات، جامدات و مایعات، و مایعات و مایعات استفاده کرد. در عین حال، افزودن مواد منعقد کننده به فاضلاب می تواند اثرات حذف روغن را نیز به همراه داشته باشد.
2. روش جذب: در روش جذب از جاذب های جامد متخلخل برای انجام جذب سطحی روی روغن محلول و سایر مواد آلی محلول در فاضلاب روغنی استفاده می شود. کربن فعال رایج ترین جاذب مورد استفاده است. دارای ظرفیت جذب قوی اما هزینه بالا و دشواری در بازسازی است. علاوه بر این، جذب آن محدود است که کاربرد آن را محدود می کند. بنابراین، یافتن یک جاذب مناسب به یک مشکل مبرم تبدیل شده است که باید حل شود.
3. روش جداسازی غشایی: روش جداسازی غشایی از رسانه های جداسازی غشایی متخلخل برای رهگیری روغن و سورفکتانت ها در فاضلاب روغنی و اجازه عبور مولکول های آب استفاده می کند و در نتیجه به هدف جداسازی روغن از آب دست می یابد. این روش دارای مزایای عدم تغییر فاز و مصرف کم انرژی در طول فرآیند جداسازی است.
